Array
(
    [0] => https://proanima.pl/wp-content/uploads/2021/07/hepworthinstudio_Easy-Resize.com_.jpg
    [1] => 373
    [2] => 480
    [3] => 
)
        

Czy abstrakcyjna rzeźba, pomimo tego, że niemimetyczna, może być doskonałym odzwierciedleniem natury? Barbara Hepworth udowadniała, że tak. Jej spokojne, miękkie, minimalistyczne dzieła kryły pewną magię, pierwotną witalność czerpaną z siły przyrody. Dzięki tej konsekwentnie przekazywanej wizji i ciężkiej pracy artystka zapisała się w historii jako ikona brytyjskiej rzeźby nowoczesnej.

Barbara Hepworth
Barbara Hepworth w pracowni Palais de Danse w St Ives w 1963 roku z niedokończoną rzeźbą Hollow Form with White Interior, fot. Val Wilmer. https://www.tate.org.uk/sites/default/files/styles/width-720/public/images/hepworthinstudio.jpg

Barbara Hepworth – krótki rys biograficzny

Barbara Hepworth (1903-1975) urodziła się w West Riding, Yorkshire jako najstarsze dziecko inżyniera Herberta Hepwortha i jego żony Gertrude. Ukończyła Szkołę Sztuk Pięknych w Leeds, równolegle z rzeźbiarzem Henrym Moorem, z którym połączyła ją relacja zawodowa i towarzyska, a także wspólny kierunek poszukiwań artystycznych.

Rzeźbiarka dużo podróżowała po Europie i całe życie aktywnie tworzyła i uczestniczyła w życiu artystycznym. Należała do założonego w Paryżu ugrupowania o międzynarodowym zasięgu Abstraction-Création oraz brytyjskiego Unit One związanego z Paulem Nashem i krytykiem Herbertem Readem. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych m.in. na Biennale w Wenecji w 1950 roku, Festival of Britain w 1951 roku czy w galerii Whitechapel w Londynie. Reprezentowały ją galerie Gimpel Fils oraz Marlborough Fine Art.

Prywatnie Hepworth była związana z dwoma artystami: najpierw rzeźbiarzem Johnem Skeapingiem, a następnie z malarzem Benem Nicholsonem. Z pierwszym mężem miała syna, Paula Skeapinga, tragicznie zmarłego w wyniku wypadku samolotowego. Z Nicholsonem miała trojaczki: Rachel, Simona i Sarah.

Barbara Hepworth
Barbara Hepworth, Matka i dziecko, 1934, Tate. https://www.tate.org.uk/art/images/work/T/T06/T06676_10.jpg

Pionierka abstrakcyjnej rzeźby

Barbara Hepworth to jedna z nielicznych rzeźbiarek, której na tym często postrzeganym jako „męskie” medium udało się zbudować niepodważalną karierę. Zdecydowana większość jej prac to czysto abstrakcyjne formy stworzone w kamieniu, drewnie i brązie. To rodzaj abstrakcji niezwykle organicznej, pozostającej w harmonii z naturą i inspirowanej nią.

Rzeźby Hepworth przybierają najczęściej miękkie, wyoblone formy o gładkiej powierzchni. Od lat 30. artystka zaczęła przebijać bryłę na wylot zaokrąglonymi otworami, co nadało nawet marmurowej monumentalnej rzeźbie lekkości – wpuściło powietrze i otworzyło formę na przestrzeń. Rzeźbiarce zależało wszak na tym, by jej dzieła oglądać z różnych stron, dotykać ich i podziwiać w otwartej przestrzeni, w naturalnym środowisku, do którego się odwoływała.

Nie bez znaczenia pozostawał materiał, który Hepworth dobierała bardzo świadomie. Na wzór włoskich mistrzów rzeźbiła w marmurowych blokach, podporządkowując twardy, szlachetny materiał swoim wizjom. W jej karierze był też czas, kiedy wykorzystywała egzotyczne drewno guarea pozyskane w Grecji. Później artystka upodobała sobie rzeźbę w brązie.

Prace Hepworth rzadko były tytułowane tak, by jednoznacznie zasugerować temat przedstawienia. Zwykle były to po prostu „Formy” czy nazwy geometrycznych figur. Z drugiej strony część prac, w tym abstrakcyjnych, odnosi się do macierzyństwa i rodziny, bowiem dla Hepworth natura jest również matką.

Krąg artystyczny St Ives

Kiedy wybuchła II wojna światowa Hepworth w mężem Benem Nicholsonem przeniosła się do malowniczego miasteczka St Ives w Kornwalii. Tam otworzyła swoją słynną pracownię (Trewyn Studios), która do końca życia pozostała miejscem jej pracy. Samo St Ives w tym czasie stało się swego rodzaju małym centrum artystycznej awangardy. Tam urodził się brytyjski malarz Peter Lanyon. Tam też ostatecznie, po ucieczce z Rosji, przeniósł się wraz z żoną Naum Gabo.

Barbara Hepworth
Barbara Hepworth, Vertical Form (St Ives), 1968, Tate (Barbara Hepworth Museum and Sculpture Garden). https://www.tate.org.uk/art/images/work/T/T03/T03150_10.jpg

Otoczona dzikim pejzażem Kornwalii Hepworth tym bardziej pragnęła tworzyć swoje rzeźby w zgodzie z naturą. Morski krajobraz z klifowymi wybrzeżami działał na wyobraźnię i zdawało się, że właśnie tam Hepworth odnalazła swoje miejsce na Ziemi. W 1949 roku zakupiła wspomniane Trewyn Studios, w którym mieszkała i tworzyła aż do śmierci – dosłownie, gdyż artystka zginęła w wyniku pożaru pracowni w 1975 roku.

Podróże zawodowe i sentymentalne

Barbara Hepworth odbyła w swoim życiu kilka ważnych podróży, które pozwoliły jej zdobyć doświadczenie i inspiracje, a także jeszcze lepiej ugruntować swoją pozycję w artystycznym środowisku Europy.

Pierwszą z nich odbyła do Włoch, jeszcze w latach 20., w ramach stypendium zagranicznego. Artystka wybrała się do Florencji, gdzie studiowała romańską i wczesnorenesansową sztukę. Nie był to jej pierwszy kontakt z Włochami – wcześniej startowała w konkursie Prix de Rome, w którym w wyścigu o zwycięstwo wyprzedził ją jej przyszły mąż, John Skeaping. Poślubiła go zresztą dwa lata później w samym Palazzo Vecchio we Florencji. We Włoszech Hepworth na wzór dawnych renesansowych mistrzów odwiedziła Carrarę. W Rzymie natomiast pod okiem Giovanniego Ardiniego nauczyła się rzeźbić w marmurze.

W latach 30., jeszcze przed wojną, Hepworth często odwiedzała Paryż w towarzystwie drugiego męża, rozważając nawet przeprowadzkę do Francji. Tam miała okazję poznać Constantina Brancusciego, Jeana Arpa, Pabla Picassa, Pieta Mondriana czy Wasilija Kandinsky’ego.

Po druzgocącej wiadomości o tragicznej śmierci syna Hepworth postanowiła wyjechać na pewien czas do Grecji. Kontakt ze sztuką antyczną sprawił, że podróż (podobnie jak w przypadku Włoch i Francji) znów stała się dla artystki odkrywcza. Wracając do Anglii, otrzymała 17 ton nigeryjskiego drewna guarea, które posłużyło jako materiał do serii rzeźb.

Barbara Hepworth
Barbara Hepworth, Pierced Form (Epidauros), 1960, Tate (Barbara Hepworth Museum and Sculpture Garden). https://www.tate.org.uk/art/images/work/T/T03/T03141_10.jpg

Dziedzictwo Barbary Hepworth

Obecnie w Anglii znajduje się kilka miejsc związanych z życiem i aktywnością artystyczną Barbary Hepworth. Zaraz po śmierci artystki z inicjatywy jej rodziny powstało The Barbara Hepworth Museum and Sculpture Garden w St Ives – monograficzne muzeum, którego częścią jest ogród będący miejscem eksponowania rzeźb. Druga instytucja upamiętniająca działalność Hepworth mieści się w Wakefield. The Hepworth Wakefield opiekuje się podarowaną kolekcją modeli, rzeźb i szkiców.

Prace Hepworth można podziwiać w przestrzeniach galerii na całym świecie, przede wszystkim w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Wiele rzeźb znajduje się w przestrzeni publicznej, m.in. w Londynie, St Ives, Nowym Jorku i Waszyngtonie.

 

Apolonia Filonik – absolwentka historii sztuki i italianistyki, skutecznie łącząca swoje zainteresowania jako tłumaczka i autorka tekstów o tematyce artystycznej, turystycznej i filologicznej. Ciekawią ją transgraniczne zjawiska w literaturze i sztuce. Jej ulubione miejsce to Teatr Wielki w Warszawie, a w wolnym czasie praktykuje dolce vita i taniec.

Barbara Hepworth

🟧 Przeczytaj: Polka na Salonie, czyli Anna Bilińska-Bohdanowiczowa
🟧 Przeczytaj: Jan Matejko – co namalował ten sławny artysta? 
🟧 Przeczytaj: Alina Szapocznikow – zostawić w materii ślad 

Udostępnij:


2024 © Fundacja ProAnima. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Skip to content