Wybuch wojny zmienił cały świat, jaki nasi przodkowie dotychczas znali. Również wśród przedwojennych gwiazd wszystko uległo zmianie, zwłaszcza, że w niemieckiej wizji świata polska kultura była całkowicie zbędna. Artyści również zmuszeni byli walczyć o przetrwanie – znana jest chociażby kawiarnia „U Aktorek”, która funkcjonowała w okupowanej Warszawie a jej personel stanowiły czołowe nazwiska przedwojennych polskich scen. Nie wszyscy mieli tyle szczęścia, by przeżyć, jak np. Eugeniusz Bodo, który aresztowany prze NKWD zmarł w Łagrze w 1943 roku. Jeszcze do niedawna przypuszczano, że Ina Benita zginęła w trakcie ewakuacji z powstańczej Warszawy, choć w końcu odkryto, że udało jej się uciec i żyła do 1984 roku w USA. W Powstaniu zginęli m.in. Zbigniew Rakowiecki czy Franciszek Brodniewicz. Podobny los spotkał również Mieczysława Krawicza, choć jego bronią nie był zdobyczny „schmeisser”, lecz prawda.
Początki
Urodził się w Warszawie 1 stycznia 1893 roku, tam tez pobierał naukę aż do studiów, które ukończył w Niemczech. Po powrocie do kraju został namówiony przez Aleksandra Hertza oraz Stanisława Szebego do współpracy z ich wytwórnią Sfinks (warto przy tym odnotować, że ta założona w 1912 roku wytwórnia jest jedyną, która przetrwała I wojnę światową i dotrwała aż do wybuchu II wojny światowej). Tam zajął się początkowo sprawami biurowymi, by stopniowo przechodzić do udziału w powstawaniu filmów. Zaczął tę przygodę od projektowania dekoracji, a następnie organizacji zdjęć i produkcji, by dojść do momentu, w którym sam stanął za kamerą. Nim jednak do tego doszło, najpierw zdarzyło mu się stać przed nią, grając w ekranizacji Trędowatej z 1926 roku.
Współpracując ze Sfinksem wyreżyserował w 1929 roku dramat z Jadwigą Smosarską w roli głównej pt. Grzeszna miłość. W tym samym roku wyreżyserował także film Szlakiem hańby we współpracy ze Star-film. Rok później, wraz ze Stanisławem Szembego oraz Zbigniewem Gniazdowskim założył wytwórnię Blok, w której początkowo pełnił rolę kierownika produkcji, a następnie reżysera – a więc roli, w której sprawdzał się najlepiej. To w tej wytwórni powstało wiele kasowych produkcji polskiego międzywojnia.
Pierwsza kamera Rzeczpospolitej
Lata trzydzieste to okres, gdy Mieczysław Krawicz rozwinął swoje reżyserskie skrzydła i to spod jego ręki zaczęły wychodzić kolejne arcydzieła. Po kilkuletniej przerwie reżyserskiej w roku 1932 wyreżyserował film Księżna Łowicka, ponownie ze Smosarską w tytułowej roli. Okazją do jego powstania była setna rocznica powstania listopadowego, co wiąże się z tym, że produkcja opowiada o Joanne Grudzińskiej, tytułowej księżnej, będącej małżonką carskiego brata i namiestnika, wielkiego księcia Konstantego.
Wśród kolejnych produkcji Krawicza dominują już komedie, w tym komedie romantyczne. To on stoi za powstaniem takich filmów jak Jadzia, Dwie Joasie, Paweł i Gaweł, Robert i Bertrand czy Śluby ułańskie. Stworzone przez niego historie bawiły pokolenia międzywojnia, ale z powodzeniem mogą bawić również i nas. W jego filmach grali czołowi polscy aktorzy, nie tylko wspomniana już Jadwiga Smosarska, ale także Eugeniusz Bodo, Adolf Dymsza, Stefan Jaracz, Hanka Ordonówna czy Mieczysława Ćwiklińska.
Wojenne losy
Opis wojennych lat należałoby zacząć od oczywistości – rok 1939 przerwał wiele produkcji i odwołał wiele premier filmowych. Krawiczowi wojna przeszkodziła w wyprodukowaniu filmów Szczęście przychodzi, kiedy chce, który nie został ukończony. W planach natomiast był kolejny film, Moja mama to ja – tej produkcji nawet nie udało się rozpocząć. Pamiętny wrzesień przerwał jednak nie tylko pracę, ale także „odwołał” zapowiadane premiery. Ten los podzieliły dwa filmy Mieczysława Krawicza.
Pierwszym z nich jest Sportowiec mimo woli, komedia, z której pochodzi znana piosenka Hip, hip, hura! (Na cześć młodości). Film w gwiazdorskiej obsadzie Adolfa Dymszy, Aleksandra Żabczyńskiego oraz Iny Benity doczekał się swojej premiery już w okupowanej Polsce – Niemcy zgodzili się na jego pokazy, w związku z czym 31 maja 1940 roku w kinach można było obejrzeć jeden z ostatnich refleksów gasnącej II Rzeczpospolitej. Drugim filmem jest Ja tu rządzę, w którym z kolei grają Ina Benita, Zbigniew Rakowiecki, Mieczysława Ćwiklińska, Loda Niemirzanka. Nie ma pewności co do daty jego premiery, podawane są dwie daty – 23 grudnia 1939 roku oraz 23 grudnia 1941 roku.
Mieczysław Krawicz zginął we wrześniu 1944 roku podczas Powstania Warszawskiego, w trakcie którego był szefem operatorów uwieczniających powstańcze kroniki filmowe.
Sebastian Bachmura – publicysta, absolwent prawa związany z działalnością sektora pozarządowego. Redaktor naczelny kwartalnika “Myśl Suwerenna“, wśród zainteresowań m.in. nauki polityczne, historyczno-prawne, historia.
Przeczytaj: Polka na Salonie, czyli Anna Bilińska-Bohdanowiczowa
Przeczytaj: Historia filmu polskiego – gwiazdy przemawiają po raz pierwszy
Przeczytaj: Ignacy Jan Paderewski – natchniony artysta, zaangażowany polityk