Array
(
    [0] => https://proanima.pl/wp-content/uploads/2021/07/ladunek-glowna.jpg
    [1] => 640
    [2] => 410
    [3] => 
)
        

Od dawna zastanawiamy się czy jesteśmy wyłącznie istotami napędzanymi przez nasze instynkty, które pięknie nazywamy, chcąc przykryć ich prymitywną naturę. Czy jesteśmy dziećmi Boga, z duszą i rozumem, który oddziela nas od reszty stworzeń na tej planecie. Chociaż myślimy o tym, to nigdy nie znajdziemy odpowiedzi na to pytanie prowadząc naukowe badania, ponieważ odpowiedź jest w każdym z nas. Film “Ładunek 200” jest ściśle powiązany z pojęciem godności.

Czym jest godność?

To co nazywamy “przyrodzoną godnością ludzką” nie zawsze było obecne w historii naszej cywilizacji. Można powiedzieć, że powstała wraz z rozwojem chrześcijaństwa, które nadało duszę zarówno bogatemu właścicielowi ziemskiemu jak i niewolnikowi. Patrząc w przeszłość możemy dojść do wniosków, że jej pojawienie się nie jest niczym stałym, ponieważ tak jak starożytni Spartanie nie znali jej w stosunku do Helotów, tak i XX-wieczne totalitaryzmy odmawiały przyrodzonej godności ludzkiej innym rasom lub przeciwnikom klasowym.

Jednak odmawiając godności jednej grupie, sprawiamy, że inni również mogą być narażeni na jej utratę, tak jak to miało miejsce w ZSRR. Możemy to zaobserwować na przykładzie filmu “Ładunek 200” w reżyserii Aleksieja Bałabanowa.

Ładunek 200
Kadr z filmu “Ładunek”, materiały prasowe

Wyczerpanie się komunizmu

“Ładunek 200” opisuje brutalność i obojętność na rosyjskiej prowincji w latach 80-tych. Film przedstawia historię porwania młodej dziewczyny Angeliki (Agniya Kuznetsova), która jest córką sekretarza komitetu regionalnego partii komunistycznej. Nastolatka przez długi czas była przetrzymywana i torturowana przez kapitana milicji Żurowa (Aleksei Poluyan), który chciał spełnić dzięki niej swoje chore fantazje.

Podczas seansu “Ładunku 200” możemy zauważyć, że wraz z coraz większą słabością systemu komunistycznego, narasta w ludziach apatia i zezwierzęcenie. Rządzący wtedy sekretarz Konstantin Czernienko, był człowiekiem niezdolnym do faktycznego sprawowania władzy, co sprawiło, że system budowany na porządku, a nie na sile moralnej musiał runąć. Widać to już w pierwszych minutach filmu, gdy bracia Mikhail (Yuriy Stepanov) i Artem (Leonid Gromov) rozmawiają na temat ówczesnej sytuacji w kraju jak, i wojnie w Afganistanie.

Dlatego też, nie wydaje mi się, że film ma przedstawiać przede wszystkim historię porwania nastoletniej dziewczyny przez przedstawiciela władzy. Moim zdaniem ta tragiczna opowieść powinna być dla nas punktem wyjścia w rozważaniach na temat tego kim był człowiek w tamtym czasie. Dobrze tę kwestię wyjaśnia sam tytuł filmu, który oznacza cynkową trumnę żołnierza. Dla tamtejszych oficjeli zmarli za ojczyznę nie są bohaterami, tylko problemem – chociaż ze względów politycznych deklarują inaczej.

Ładunek 200
Plakat filmu “Ładunek 200”, materiały prasowe

Dialog dający złe owoce

Z tego właśnie powodu interesująca wydaje się druga z opowieści, która toczy się w filmie “Ładunek 200” – historia naukowca Atrema, przybywającego w odwiedziny do swojego brata Mikhaila. Mężczyzna jest przedstawicielem intelektualistów, który jako profesor ateizmu na uniwersytecie w Leningradzie cieszy się uznaniem. Nie jest on co prawda naocznym świadkiem wydarzeń, jednak jest w stanie rzucić nowe światło na sprawę porwania dziewczyny, a być może nawet ją uratować. Jednak tego nie robi, bo się boi zarówno o swoją pozycję, jak i rodzinę.
Fryderyk Chopin

Podczas powrotu od brata, samochód profesora psuje się, a ten szuka pomocy u gospodarza Alekseya (Aleksey Serebryakov), który pomaga mu, ale w trakcie wciąga go do rozmowy filozoficznej na temat istnienia Boga. Pomimo wypicia kilku szklanek bimbru żadna ze stron nie zmienia swojego zdania, jednak ta rozmowa pozwala zrozumieć jak na kwestię religijności zapatrywało się społeczeństwo rosyjskie w tamtym czasie. Jedni zupełnie odrzucali Boga, drudzy nie rozumieli nic z tego czego naucza religia.

Film stanowi historię ich zmiany, która jest egoistyczna z naszego punktu widzenia, ponieważ dotyka obu bohaterów sprawiających cierpienie innym. Aleksey, który opowiadał o budowaniu nowego porządku i Dekalogu, stawia ponad to honor, który w ostateczności prowadzi go na śmierć za zbrodnię, której nie popełnił. Artem odmawia pomocy milicji w sprawie porwania, broniąc się strachem przed utratą pozycji, jednak nie mogąc sobie poradzić z wyrzutami sumienia postanawia przyjąć chrzest, co na pewno odbije się na jego karierze uniwersyteckiej. Chronią tym samym Żukowa, a Angelikę skazują na dalsze tortury.

Ładunek 200
Kadr z filmu “Ładunek 200”, materiały prasowe

Kwestie techniczne

Obrazu marazmu rosyjskiej prowincji lat 80-tych dopełniają zdjęcia autorstwa Aleksandra Simonowa, które świetnie oddają tragiczną sytuację w niewielkich przemysłowych miasteczkach. Kolorystyka jest ciężka, smutna, wyblakła. Ścieżka dźwiękowa jest złożona głównie z rosyjskich hitów lat 80-tych, także jeśli ktoś jest fanem, to znajdzie tam coś dla siebie. Minusem filmu wydaje mi się gra aktorska głównej bohaterki, która momentami nie pasowała do wydźwięku obrazu, a raczej bawiła i dziwiła. Sam film zdobył 3 nagrody na festiwalu Tofifest w 2008 roku (nagroda za najlepszy film pełnometrażowy, oraz dwie nagrody specjalne od krytyków i dziennikarzy), a także trzy nominacje na festiwalu Sputnik. Film jest dosyć brutalny, dlatego nie poleca się go na romantyczny seans filmowy lub rodzinny wieczór przed telewizorem.

Kilka słów na zakończenie

Film przedstawia nam smutną rzeczywistość jaka powstaje po upadku jednego porządku, gdy nie ma pod ręką drugiego na jego miejsce. Ludzka godność, jak możemy zauważyć, nie jest dla nas czymś oczywistym. Chociaż może wydawać nam się inaczej, to jesteśmy zależni od tego w jakim systemie żyjemy i to on definiuje co jest dobre, a co złe. Wraz ze zmianą rządu, wyczerpaniem pewnej ideologii jesteśmy tym bardziej narażeni na utratę tego co uznawaliśmy za święte, jak godność lub szacunek do drugiego człowieka.

Tekst: Cezary Kowalski

🟧 Przeczytaj: Buntownicza kobieta – serial, który Cię zachwyci
🟧 Przeczytaj: Największe hity kulturalne
🟧 Przeczytaj: Zostawić w materii ślad – czy znasz te rzeźby?

dziennikarz obywatelski

Udostępnij:


2024 © Fundacja ProAnima. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Skip to content