Drugi sezon Squid Game - między rzeczywistością i fikcją

Długo oczekiwaliśmy na kolejny sezon południowokoreańskiego serialu, który stał się jednym z wielu powodów, dla którego międzynarodowi dystrybutorzy walczą o prawa do najnowszych koreańskich produkcji. Fenomen serialu Squid Game był tak ogromny, że momentalnie wpłynął na globalną popkulturę – przebranie czerwonego strażnika stało się klasykiem na Halloween, kawa Dalgona kojarzy się już nie tylko z pandemicznym lockdownem, ale przede wszystkim z serialem, a gra znana w Polsce jako „Babajaga patrzy” zaczyna być globalnie określana jako „Czerwone światło, zielone światło”.

Oczekiwania wobec drugiego sezonu były ogromne. Pomysł na całą serię Netflix zawdzięcza reżyserowi i scenarzyście Hwang Dong-hyukowi. Inspiracją do stworzenia serialu była jego własna sytuacja finansowa – problemy, z którymi się zmagał oraz obserwacje dotyczące klasowości i ogromnych nierówności społecznych w Korei Południowej. Reżyser przyznał w wywiadzie dla Variety, że początkowo nie planował kontynuacji – „nie miałem zamiaru wypuszczać kolejnego sezonu, ponieważ cały proces pisania, produkcji i reżyserii był niezwykle wymagający. Nawet nie myślałem o robieniu drugiego sezonu”. Hwang zdradził również, że w trakcie pracy nad pierwszą serią stracił osiem lub dziewięć zębów ze stresu! Ostatecznie zdecydował się na kontynuację ze względu na ogromny sukces pierwszej części.

Seong Gi Hun powrócił! O czym jest sezon 2?

W kolejnej odsłonie śmiertelnie niebezpiecznych gier ponownie spotykamy się z Gi-hunem -zwycięzcą poprzedniej edycji Squid Game. Po wygranej, otrzymał szansę na ucieczkę z kraju i życie – bez konieczności powracania do traumatycznych wspomnień. Jednak podjął inną decyzję.

Postanowił wykorzystać zdobyte pieniądze, aby odnaleźć ślady i wskazówki prowadzące do organizatorów gry i sprowadzić na nich wymiar sprawiedliwości. Najlepszym sposobem na osiągnięcie tego celu okazuje się walka od wewnątrz, dlatego Gi-hun ponownie decyduje się na udział w śmiertelnych wyzwaniach. Uzbrojony w wiedzę zdobytą podczas poprzednich gier, wierzy, że nie tylko uda mu się przeżyć, ale także ocalić innych uczestników. Tym razem zawodnicy dostają wybór – po każdej rundzie organizowane jest głosowanie, w którym mogą zdecydować, czy chcą kontynuować grę, czy wolą odejść z dotychczas uzbieraną pulą pieniędzy.

Do stałej obsady, w której ponownie zobaczymy światowej sławy aktora Lee Jung-jae (znanego m.in. z filmu Assassination oraz serialu Star Wars: The Acolyte), Wi Ha-juna (gwiazdę koreańskich produkcji, takich jak Romance is a Bonus Book oraz Midnight, w którym zachwycił umiejętnościami kaskaderskimi) oraz Gong Yoo (ikoniczną postać Kim Shina z Goblin, uważanego za ideał koreańskiego mężczyzny), dołączyło kilka nowych twarzy. Wśród nich znalazła się Jo Yu-ri, k-popowa piosenkarka, dla której rola w Squid Game jest aktorskim debiutem – podobnie jak w przypadku Jung Ho-yeon w pierwszym sezonie.

W serialu zobaczymy również T.O.P z legendarnej grupy BIGBANG, przedstawiciela drugiej generacji k-popu, oraz Im Si-wana, który zachwycił widzów przerażającą kreacją w Strangers from Hell.

Serial nie tylko bawi, ale też uczy o kulturze południowokoreańskiej!

W Squid Game zachwyca nie tylko sposób przedstawienia ogromnych różnic klasowych w południowokoreańskim społeczeństwie, ale także bogactwo tamtejszej kultury, ukazane w przystępny sposób dla zachodnich widzów. Jednym z jej kluczowych elementów są tradycyjne gry. Koreańczycy uwielbiają wszelkiego rodzaju rozgrywki – od tych znanych z dzieciństwa po gry towarzyskie, często rozgrywane przy alkoholu.

W najnowszym sezonie poznaliśmy kilka kultowych gier, które od lat cieszą się popularnością w Korei Południowej:

ddakji (딱지) – prosta, ale emocjonująca gra, w której gracze próbują odwrócić papierową płytkę przeciwnika, rzucając w nią swoją własną
biseokchigi (비석치기) -zespołowa gra, w której przeciwnicy ustawiają wieżę z płaskich kamieni w odległości około 3 – 4 metrów i na zmianę rzucają w nią swoimi kamieniami, aby ją przewrócić. Z każdą rundą poziom trudności rośnie – na końcu gracze muszą rzucać, stojąc na jednej nodze
gonggi (공기) – jedna z najbardziej znanych tradycyjnych gier zręcznościowych. Używa się w niej pięciu małych kamyków lub metalowych podnośników, które trzeba chwytać w określony sposób. Gra składa się z pięciu poziomów -od podnoszenia pojedynczych kamyków po łapanie wszystkich naraz grzbietem dłoni. W przeciwieństwie do wersji pokazanej w Squid Game, tradycyjnie za każde udane złapanie zdobywa się punkty, a jeśli jeden z kamieni spadnie, trzeba kontynuować grę bez niego
bączek (팽이 돌리기) – popularna gra, której historia sięga aż 720 roku. Gracze owijają linę wokół bączka, a następnie rzucają go, pociągając za sznurek, by nadać mu obrót. Tradycyjnie używa się także długiego kija, którym można uderzać w bączek, by wydłużyć jego ruch. Zwycięża ten, którego bączek kręci się najdłużej
jegi (제기차기) – celem gry jest utrzymanie jegi (obciążonej lotki) w powietrzu jak najdłużej, kopiąc ją stopami. Tradycyjnie jegi wykonywano owijając papier lub materiał wokół monety lub kawałka metalu. Z biegiem lat pojawiły się różne wersje, ale zasady pozostały takie same -wygrywa gracz, który wykona najwięcej kopnięć, zanim jegi dotknie ziemi

Dzięki Squid Game widzowie z całego świata mogli nie tylko przeżyć emocjonującą fabułę, ale także poznać tradycyjne koreańskie gry, które od wieków są ważnym elementem tamtejszej kultury.

Serial a rzeczywistość, co sądzą Koreańczycy o narracji prowadzonej w światowym dziele Netflixa?

Squid Game jest dynamiczny, zaskakujący i na pewno przerażający. Świat przedstawiony w serialu wydaje się nawet surrealistyczny i trudno uwierzyć w to, że takie wydarzenia mogą się dziać na porządku dziennym. Czy tak naprawdę wygląda rzeczywistość mieszkańców Półwyspu Koreańskiego?

Asian Boss – grupa reporterska specjalizująca się w przybliżaniu historii i opinii lokalnych mieszkańców kontynentu, wielokrotnie przeprowadzali wywiady uliczne z Koreańczykami, po to, by poznać ich wgląd w sytuację wielkiego wybuchu popularności serialu. Mieszkańcy półwyspu zapytani czy Squid Game dobrze odzwierciedla ich życie w społeczeństwie, odpowiedzieli:

Wydaje się dosyć dopasowane z obecnym klimatem społecznym,
gdzie pieniądze są w centrum zainteresowania

„Przedstawia rzeczywistość życia dla przeciętnych Koreańczyków – życie w Korei Południowej jest ciężkie i stawia na drodze wiele przeszkód. Ludzie bezdomni marzą o wygraniu w loterii. Taki jest sentyment. Nie jest to zgodne z większością osób?”

W innym wywiadzie zapytano ich jakie były czynniki przyczyniające się do globalnej popularności serialu. Niektórzy wymienili ciekawą specyfikę tradycyjnych koreańskich gier, wolny czas pandemii COVID-19, który znacznie przyczynił się do dostępności ogromnej ilości internautów nie mających innych pomysłów na zabicie nudy w zaciszu domowym i wiele razy wymieniono Hallyu (rosnącą popularność kultury koreańskiej) jako najbardziej prawdopodobny czynnik. Rozmówcy zwrócili też uwagę na sytuację ekonomiczną kraju i Koreańczyków, którzy są „spragnieni pieniędzy”. Możliwość wygrania ogromnej sumy pieniędzy budzi ciekawość i sprawia, że widzowie zastanawiają się, jak sami by postąpili w takiej sytuacji -zainicjowanie moralnego konfliktu, zastanowienia się przez chwilę jakby trzeba było postąpić w sytuacji bez wyjścia przyczyniło się do znacznej popularności serii. Jeden z komentujących zauważył, że dla zagranicznej publiczności sam pomysł na serial mógł być świeży, ponieważ tradycyjne koreańskie dramy często skupiają się na historiach miłosnych, w przeciwieństwie do formatu survival game w Squid Game.

Popularność omawianego serialu wśród Koreańczyków odzwierciedla kilka kluczowych kwestii społecznych i gospodarczych Korei Południowej, które są obecne w ich codziennym życiu. Poczucie nierówności i braku perspektyw są najczęściej powszechnymi. Jeden z rozmówców zauważył, że osoby, które nie są dobrze traktowane i żyją w ubóstwie, są bardzo liczne, a przepaść majątkowa jest ogromna w porównaniu z innymi krajami.

Skłonność Koreańczyków do podejmowania ryzykownych przedsięwzięć w nadziei na szybki zysk, jak wspomniano w kontekście popularności loterii i inwestycji, znajduje również swoje odzwierciedlenie w tematyce serialu. Zauważono, że Koreańczycy “lubią szczęście”, co może tłumaczyć zainteresowanie taką tematyką jak gry o wysoką stawkę.

@asianbossmedia
Want to see more videos like this and stay informed about the latest developments in Asia and local perspectives? Check out AsianBoss.io for the most authentic insights from Asia that you won’t find in mainstream media. #squidgame #squidgame2 #netflix #kdrama #society #korea #southkorea #seoul #streetinterview #asianboss
♬ original sound – Asian Boss

Gdy jest się postawionym pod ścianę i nie ma innych opcji na związanie końca z końcem, chwytamy się każdych możliwości, nawet jeśli są wielkie szanse, że może to kosztować nasze życie.

Squid Game to nie tylko trzymający w napięciu thriller, ale także opowieść głęboko zakorzeniona w realiach koreańskiego społeczeństwa. Dla wielu mieszkańców Półwyspu Koreańskiego to nie fikcja, a lekko przerysowany obraz codziennych zmagań z nierównościami i trudnościami ekonomicznymi.

Autor: Julia Gurnecka
Redakcja: Wiktoria Abramczyk
Okładka: Polityka.pl

Spodobał Ci się nasz artykuł? Sprawdź inne teksty!

Przeczytaj również: Wrooklyn Zoo – recenzja filmu
Przeczytaj również: Film Love Lies Bleeding – analiza nieszczęśliwego romansu
Przeczytaj również: The Brutalist (2024) – recenzja filmu
Przeczytaj również: The Royal Hotel – recenzja!
Przeczytaj również: Przed wschodem słońca – recenzja filmu
Przeczytaj również: Minghun – jak zmierzyć się z pustką i samotnością
Przeczytaj również: Arcane sezon 2 – recenzja serialu