Tadeusz Woźniak i Zegarmistrz światła – historia

Zaczynał w zatłoczonym mieszkaniu na warszawskiej Woli, a zakończył karierę jako jeden z najbardziej cenionych twórców polskiej piosenki poetyckiej. Tadeusz Woźniak przez dekady tworzył muzykę, która trafiała prosto w serca – nie zabiegając o poklask, lecz o prawdę w dźwięku.

Tadeusz Woźniak – historia

Tadeusz Woźniak urodził się 6 marca 1947 roku w Warszawie jako najmłodsze, jedenaste dziecko w wielodzietnej rodzinie robotniczej. Wychowywał się na warszawskiej Woli, w niewielkim, zaledwie dwudziestometrowym mieszkaniu bez łazienki. Woźniak wielokrotnie wspominał swoje lata młodości jako trudne pod względem materialnym – wielu członków rodziny mieszkało razem w jednym pokoju, a rodzice, już w starszym wieku, miewali kłopoty finansowe. Mimo to cały dom wypełniony był miłością i wzajemnym wsparciem. Ważnym momentem był zakup radia. Wtedy cała rodzina rozbrzmiewała muzyką i wspólną euforią. Sam Tadeusz Woźniak wspominał, że lecąca wówczas muzyka z odbiorników rozbudziła w nim wyobraźnię dźwiękową i artystyczną wrażliwość.

Pierwszym świadomym krokiem w stronę muzyki była nauka gry na skrzypcach w szkole muzycznej. Jednak instrument ten nie przypadł mu do gustu – mozolne ćwiczenia raczej zniechęcały go do rozwijania swojej pasji, aniżeli zbliżały do niej.

Tadeusz Woźniak – Smak i zapach pomarańczy

Woźniak wcześnie zaczął interesować się szeroko rozumianym artyzmem. W młodości rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Baletowej, do której uczęszczał przez parę lat. Wtedy związał się z teatrem, rozwijając swoją pasję do sztuki. Występował chociażby w Teatrze Ziemi Mazowieckiej, w którym między innymi tańczył w balecie Kopciuszek oraz brał udział w gościnnych występach Teatru Bolszoj.

Woźniak wykazywał się sporą chęcią do nauki gry na instrumentach, a jego talent sprawiał, że łatwiej przychodziło mu poznawanie specyfiki danego instrumentu. Grał na gitarze oraz tamburynie. Z tym drugim instrumentem miał epizod koncertowy – grał na występach zespołu Tajfuny.

Tadeusz Woźniak – muzyka

Wkrótce nadszedł kolejny ważny moment jego kariery muzycznej. Fascynacja big-beatem i rodzącą się sceną rockową w Polsce popchnęła go do szukania muzycznego towarzystwa. W 1965 roku został zaproszony do współpracy przez warszawską grupę big-beatową Dzikusy. Przyjął wówczas pseudonim Daniel Dan, chcąc nadać swojej postaci scenicznej większej wyjątkowości. Wystąpili razem na Radiowej Giełdzie Piosenki, a sam Woźniak otrzymał wyróżnienie w finale Wiosennego Festiwalu Muzyki Nastolatków. Z zespołem Dzikusy grał po klubach, a w 1966 roku zarejestrował pierwsze nagranie radiowe – Na dobre i złe. Pomimo tych niewątpliwych sukcesów, Woźniak nie był jeszcze ukształtowanym artystą, o umiejętnościach, za które dzisiaj cenimy go najmocniej.

Woźniak był głodny muzyki – dołączył do zespołu Czterech, z którym nagrywał utwory dla Programu III Polskiego Radia. Muzykę tę można zaliczyć do poezji śpiewanej, bowiem mogliśmy usłyszeć jego interpretacje dzieł takich artystów jak Julian Tuwim. Z zespołem tym zdobył prestiżowe zwycięstwo na Telewizyjnej Giełdzie Piosenki dzięki utworowi Hej, Hanno. W tym samym roku reprezentował Polskę na festiwalu muzycznym w Soczi, na którym udało mu się zdobyć drugą nagrodę w konkursie.

Najważniejszy moment jego kariery miał miejsce w 1972 roku, gdy miał 25 lat. To wtedy wystąpił na 10. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie zaprezentował autorską kompozycję Zegarmistrz światła. Jego występ był na tyle dobry, że Woźniak zdobył nagrodę główną, czym tym samym zapewnił sobie ogromną rozpoznawalność. Niewiele osób wie, że jest to piosenka poetycka – tekst do niej napisał początkujący poeta Bogdan Chorążuk.

Tadeusz Woźniak – Zegarmistrz światła

Tym ogromnym sukcesem Woźniak ugruntował swoją pozycję na polskiej scenie muzycznej. W 1972 roku – tym samym, w którym wygrał konkurs w Opolu – wydał swój debiutancki album, który nazwał Tadeusz Woźniak. Płyta ma charakter balladowy, a teksty do utworów pisał Bogdan Chorążuk. Przez następne lata kontynuował tworzenie albumów muzycznych – w 1974 roku wydał swój solowy album Odcień ciszy, później kolejne: Tak, tak – to ptak (1996), Conieco (1997), Ballady polskie (2001).

Pomimo ogromnego sukcesu komercyjnego jego muzyki, Woźniak nie odwrócił się od tego, co szczerze kochał, czyli teatru. Komponował muzykę do spektakli w znanych teatrach w Gdańsku, Poznaniu, Opolu i Warszawie. Szczególne uznanie zdobyło jego opracowanie muzyczne do Wesela Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Romana Kordzińskiego. Działalność Woźniaka sięgała jednak jeszcze dalej – komponował także do filmów. Jednym z najbardziej rozpoznawalnych projektów tego typu było skomponowanie znanego motywu przewodniego Pośrodku świata dla popularnego serialu Plebania.

W uznaniu za swoje zasługi artystyczne otrzymał liczne odznaczenia. W 2005 roku był to Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis, a w 2014 roku – Złoty Krzyż Zasługi. Oprócz tego jego działalność została doceniona Złotą Maską za osiągnięcia w dziedzinie muzyki teatralnej oraz nagrodą Piękniejsza Polska od Prezydenta RP.

W późniejszych latach Woźniak kontynuował swoją działalność muzyczną, tworząc muzykę wysokiej jakości. Co ważne, pozostawał wierny swoim ideałom i nie podążał za sławą – zamiast tego robił to, co dawało mu największe spełnienie artystyczne.

Tadeusz Woźniak pozostał symbolem polskiej piosenki poetyckiej aż do swej śmierci 8 lipca 2024 roku. Dominował w pamięci publicznej przede wszystkim jako twórca Zegarmistrza światła, ale jego życiowy dorobek to kilkaset kompozycji, muzyka do blisko 100 spektakli teatralnych, filmów animowanych, dokumentów oraz telewizyjnych widowisk. Pozostanie inspiracją zarówno dla artystów, jak i słuchaczy – jako ktoś, kto nieustannie się rozwijał i dzielił swoją wrażliwość z kolejnymi pokoleniami.

Tadeusz Woźniak – dyskografia

• Tadeusz Woźniak (1972)
• Odcień ciszy (1974)
• Zegarmistrz światła (1992)
• Tak, tak – to ptak (1997)
• Przestrzeń medytacji (1999)
• Ballady polskie (2003)
• Ziemia (2015)

Opisał: Paweł Skarzyński
Zdjęcia: Oficjalny facebook

Spodobał Ci się nasz artykuł? Sprawdź inne muzyczne nowinki!

Przeczytaj również: Robert Gawliński i Wilki 
Przeczytaj również: Wojciech Waglewski – historia muzyka
Przeczytaj również: Wojciech Gąssowski – muzyka która grała na prywatkach
Przeczytaj również: Recenzja płyty Krystyny Prońko
Przeczytaj również: Czadoman – ruda tańczy, my słuchamy
Przeczytaj również: Zanim zniknęli – czy słuchamy jeszcze tych artystów?
Przeczytaj również: Jacko Brango – kto to jest? Czy Wiesz z kim występuje?