Poznań

Wizualność w teatrze | cykl łaźniowych warsztatów

Wracamy z cyklem łaźniowych warsztatów – spotkań z artystami, realizatorami, rzemieślnikami działającymi w ramach teatralnej wizualności.

Powrót do Reims | reż. Katarzyna Kalwat // pokaz przedpremierowy

Didier Eribon wyjechał z rodzinnego miasta – przedmieść francuskiego Reims, by ujawnić swoją orientację i wejść na drogę społecznego awansu. Wyjazd do Paryża umożliwił mu odkrycie homoseksualnej tożsamości, jednocześnie jednak ujawnił wstyd związany z robotniczym pochodzeniem.
Śmierć ojca Eribona wywołuje w nim potrzebę powrotu w rodzinne strony i skonfrontowania się ze swoją tożsamością klasową. „Powrót do Reims” jest rodzajem osobistej spowiedzi, rozliczenia i oskarżenia rzuconego samemu sobie. W spektaklu Katarzyny Kalwat opowieść bohatera dialogować będzie z autorefleksyjną narracją Jacka Poniedziałka – aktora pochodzącego z Nowej Huty, który przegląda się w biografii Eribona. Spotkanie dwóch historii stawia pytanie o uniwersalność i aktualność mechanizmów awansu społecznego na tle przemian społecznych i politycznych, jakie dokonały się w ciągu kilku ostatnich dekad w Europie.
„Powrót do Reims” jest inspirowany książką sławnego francuskiego socjologa Didiera Eribona opartą na własnych życiowych doświadczeniach. Książka z miejsca stała się bestsellerem, a w Polsce uzyskała status publikacji kultowej. Opisujące doświadczenia analogiczne dla pokolenia transformacji ustrojowej w Polsce; doświadczenia osób, które dokonały – rzeczywistego lub pozornego – awansu społecznego, dla których pochodzenie staje się wstydliwą, wypieraną tajemnicą.

Lem vs. P.K. Dick

Czy to prawda, że drogi dwóch wielkich pisarzy – autora powieści „Solaris” i twórcy książkowego pierwowzoru „Łowcy androidów” – się spotkały? Co połączyło Stanisława Lema i Philipa K. Dicka poza tym, że obu zalicza się do kanonu światowej literatury science-fiction?

Spektakl Yany Ross oparty jest na tekście niemieckiego dramatopisarza Franza Xavera Kroetza. Koncert życzeń w odróżnieniu od klasycznie skonstruowanego dramatu składa się jedynie z rozbudowanych didaskaliów, które stanowić mają partyturę i komentarz do scenicznych działań.