Lębork (pierwotnie Lewino[2] lub Łebno; kaszb. Lãbórg lub też Lãbórch, niem. Lauenburg in Pommern)– miasto w województwie pomorskim, siedziba powiatu lęborskiego.
Lębork uzyskał lokację miejską w 1341 roku. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa słupskiego.
Lębork leży w pradolinie Redy-Łeby, nad Łebą i jej dopływem Okalicą, na północnym krańcu Puszczy Kaszubskiej, w bliskim sąsiedztwie Jeziora Lubowidzkiego na wschodzie, około 80 km na zachód od Gdańska. Lębork leży na północy Kaszub.[6]