Główczyce

Dni Osiedla Słocina 2025 - Rzeszów Dni Osiedla Słocina 2025 to coroczne wydarzenie integrujące społeczność osiedla Słocina w Rzeszowie. Wydarzenie odbędzie się w sobotę, 5...

Europejski Stadion Kultury 2025 - Rzeszów WK ESK to jedno z największych wydarzeń kulturalnych w Rzeszowie i jeden z najważniejszych interdyscyplinarnych festiwali w Polsce! Stwarzamy...

XIII Rzeszowskie KultURalia Studenckie - Rzeszów 2025 Czas, by znów rozświetlić Rzeszów!Nadchodzi jedno z najbardziej wyczekiwanych wydarzeń w kalendarzu studenckim. To dwa dni pełne muzyki,...

🎤 Andrzej Piaseczny na żywo! 🌟 Wyjątkowy koncert pełen największych hitów – \"Niecierpliwi\", \"Chodź, przytul, przebacz\" i wiele więcej! Niezapomniane emocje, wzruszenia i świetna muzyka....

🎶 Koncert Varius Manx & Kasia Stankiewicz! Kup bilet już teraz i ciesz się niezapomnianym wieczorem pełnym wspaniałej muzyki. Zobacz ich na żywo na jednej...

Msza c-moll KV427 to jedno z najwybitniejszych dzieł religijnych Wolfganga Amadeusza Mozarta. Skomponował ją już po przybyciu do Wiednia, jednak po raz pierwszy – w niepełnej wersji – zabrzmiała ona w kościele św. Piotra w Salzburgu w październiku 1783 roku. Utwór miał stanowić spełnienie poczynionego w sercu zobowiązania i być swoistym wotum wdzięczności za możliwość przybycia do rodzinnego miasta wraz z ukochaną żoną Konstancją. Partia sopranowa powstała zresztą z myślą o walorach głosu wybranki. W istocie jednak Mozart nigdy swego dzieła nie ukończył i dziś trudno dociec, czym zastąpiono podczas prawykonania brakujące fragmenty Credo oraz nieistniejące nawet w szkicach Agnus Dei.
Mimo to msza zyskała miano „Wielkiej” – nie tylko ze względu na monumentalną formę, ale przede wszystkim z uwagi na niezwykle bogatą muzyczną treść. „Nie tylko sam Bach stoi za tym dziełem, lecz również Haendel i cały wiek XVIII, łącznie z wielkimi Włochami […]” – zauważa w biografii twórcy Alfred Einstein i dalej stwierdza, że tym utworem Mozart „podsumowuje swoje stulecie i przeobraża jego język muzyczny”. Niezwykłe dzieło mieści w sobie zarówno czerpiące z włoskiej tradycji liryczne arie (m.in. tchnące słodyczą sopranowe Et incarnatus), jak i rozbudowane chóry z imponującymi fugami (w Kyrie i Glorii), a dziedzictwo muzycznej retoryki dodaje sugestywności zaklętym w dźwiękach obrazom.