Katarzyna Grochola: od „Nigdy w życiu” do „Ja wam pokażę”, czyli co wydarzyło się „pomiędzy”

Jedna z najpoczytniejszych i najpopularniejszych polskich pisarek współczesnych – której książki sprzedały się w nakładzie ponad 4 milionów egzemplarzy. Autorka głównie powieści obyczajowych, kierowanych przede wszystkim do kobiecego grona czytelników. Jej najbardziej znane dzieła – “Nigdy w życiu!” (2001) i “Ja wam pokażę!” (2004), doczekały się adaptacji w postaci filmów i seriali o takich samych tytułach.

Początkowo niewiele wskazywało na to, że urodzona w lipcu 1957 roku Anna Katarzyna Grochola zostanie jedną z najpoczytniejszych pisarek współczesnych w Polsce. W młodości imała się różnych zajęć; redagowała rubryki poradnicze w czasopismach kobiecych, odpisywała na listy czytelniczek, pracowała jako salowa w szpitalu, aż napisała swoje najpoczytniejsze książki: „Nigdy w życiu!” i „Ja wam pokażę!”, które zostały jeszcze spopularyzowane filmowymi adaptacjami. Zanim to jednak się wydarzyło…

Anna Katarzyna przyszła na świat w Krotoszynie, ale już w dzieciństwie i wczesnej młodości zaznała smaku rodzinnych przeprowadzek. Mama – Lidia była polonistką, ojciec – Władysław – prawnikiem. Mimo że w domu się nie przelewało, zawsze znalazły się grosze na książki. Dorastała w atmosferze literackich fascynacji. Rodzina, o żywych tradycjach patriotycznych (dziadek był majorem Wojska Polskiego) pomieszkiwała w Poznaniu, Wałbrzychu i Warszawie, gdzie Katarzyna skończyła ogólniak. Po maturze (której zresztą za pierwszym podejściem nie zdała), próbowała dostać się na medycynę, ale nie udało się. Myślała o polonistyce, ale tych studiów też nie podjęła. Jako dziecko lubiła czytać i pisać i – jak mówi – pierwszą książkę napisała w wieku 11 lat.

Później – wyjeżdżając już jako mężatka do Libii, była sekretarką i maszynistką, a po powrocie do kraju ślęczała nad korektami w Krajowej Agencji Wydawniczej. W Londynie sprzątała mieszkania i pracowała w sklepie jubilerskim, a później, już w Polsce – zarabiała na życie pracując w składzie celnym. Była nawet… konsultantką w biurze matrymonialnym. Dużo, bardzo dużo jak na jedną osobę. Z tych wszystkich doświadczeń czerpała potem w swojej twórczości.

Przegryźć dżdżownicę

Pierwsza powieść „Przegryźć dżdżownicę” (1997) sprzedała się dobrze, ale nie przyniosła Grocholi dużej popularności.
Dopiero następna, „Nigdy w życiu!” (książka ukazała się w 2001, a w filmowej wersji główną rolę zagrała świetna Danuta Stenka), zyskała grono entuzjastek i doczekała się trzech kontynuacji. To: „Serce na temblaku” (2002), „Ja wam pokażę!” (2004, z rewelacyjną rolą Edyty Jungowskiej), „A nie mówiłam!” (2006). Wszystkie w ramach czterotomowego cyklu „Żaby i anioły”. Cztery lata później (2010) Grochola wydała autobiografię „Zielone drzwi”, a z córką Dorotą Szelągowską – książkę „Makatka” (2011). To opowieść o dwóch kobietach, które prowadzą dialog wcielając się w role: matki i dziecka, dwóch matek czy babci i matki. Obecnie Grochola ma na koncie ponad 20 książek i… dwa wywiady-rzeki z psychoterapeutą Andrzejem Wiśniewskim. W „Zjadaczu czerni” tworzy mozaikę postaci, miejsc i zdarzeń, których tylko z pozoru nic nie łączy. W „Moim kochaniu” opowiada o wielkiej, dojrzałej miłości. I cały czas odkrywa dla siebie nowe literackie przestrzenie.

Słuchacze docenili jej spektakl radiowy „Kot mi schudł” (2000) i „Rozmowy niepoprawne” w Radiu Kolor (2003-2004), zaś telewidzowie – seriale „M jak miłość” (2001–2002) i „Na dobre i na złe” (2002), których była współscenarzystką.
Dla zasmuconych napisała „Pocieszki” – 52 recepty na poprawienie nastroju – jedna na każdy tydzień. 52 historie tam przedstawione wydarzyły się naprawdę – choć, jak napisano w recenzji, niektóre autorka traktowała z przymrużeniem oka.
Próbowała swoich sił jako wydawca książek, ale ta działalność nie powiodła się.

Tańczyła też z gwiazdami, a konkretnie z Janem Klimentem zajmując trzecią lokatę w programie TVN Taniec z gwiazdami (2010). Ma też na koncie kampanię „Stop przemocy wobec kobiet” i rolę w krótkometrażowym filmie Olgi Bołądź zatytułowanym „Alicja i żabka”. No i wreszcie dała się poznać jako autorka piosenek na płytę Stanisława Bartosika pt. „Moje kochanie” (2021).

Mężowie i córka

Życie uczuciowe pisarki okazało się równie bogate co zawodowe. Po raz pierwszy wyszła za mąż w wieku 21 lat i z tego małżeństwa urodziła się córka Dorota Szelągowska, obecnie popularna prezenterka. Po kilku latach Grochola ponownie wyszła za mąż, ale małżeństwo przetrwało zaledwie trzy lata. W tym czasie doświadczyła przemocy domowej, a od kiedy uwolniła się z toksycznej relacji, zawsze staje po stronie ofiar, biorąc udział w oficjalnych kampaniach społecznych. Od 2018 roku jest żoną muzyka Stanisława Bartosika. Katarzyna Grochola przy różnych okazjach podkreśla, jak duże znaczenie ma dla niej wiara. Została ochrzczona dopiero w wieku 21 lat i od tego czasu jest gorliwą katoliczką

W wieku 30 lat zachorowała na raka, ale szczęśliwie udało jej się uporać z chorobą, choć nie dawano jej wtedy żadnych szans.
Dziś cieszy się życiem, a jako siedmiokrotna laureatka „Bestsellerów Empiku” i wielu innych nagród nadal pozostaje na literackim firmamencie.

Artykuł: Jolanta Tokarczyk – dziennikarka filmowa, związana z prasą branżową (m.in. magazynem „Film&Tv Kamera”) i lifestylową. Prowadzi portal Filmowe Centrum Festiwalowe. Pasjami ogląda polskie filmy i uczestniczy w festiwalach. Od lat nieustannie zachwycona sylwetką aktorską Zbigniewa Cybulskiego.

Zdjęcia: Oficjalna strona Katarzyny Grocholi

Spodobał Ci się nasz tekst o Katarzynie Grocholi? Zobacz nasze inne artykuły, również po angielsku i ukraińsku!

Przeczytaj również: O Marii Dąbrowskiej słów kilka
Przeczytaj również: Klaudia Muniak – najlepsze książki
Przeczytaj również: Filmowe światy Doroty Masłowskiej
Przeczytaj również: John Fante Pył – recenzja
Przeczytaj również: Krótka historia melodramatu w kinie radzieckim

Znajdź ciekawe wydarzenia w naszej

>>wyszukiwarce imprez<<<