Dodaj wydarzenie
Kalendarz
Moje konto
Przygotuj się na niezliczone intrygi i zapamiętaj: „Chcę zostać kalifem w miejsce kalifa!” – tę obsesję Iznoguda usłyszysz na każdej stronie komiksu. Czy bezwzględny wezyr w końcu sięgnie po władzę, której tak pragnie, czy jego plan ponownie spali na panewce?
Iznogud – o czym jest?
Iznogud. Przygody wielkiego wezyra Iznoguda. Tom 7 to wydanie zbiorcze zawierające cztery albumy: Kto zabił kalifa?, Sympatyczny potwór, Błąd przodka oraz Tysiąc i jedna noc kalifa. Każda z tych opowieści skupia się na nieustających próbach głównego bohatera, małego wzrostem, lecz wielkiego ambicją wezyra Iznoguda, by przejąć tron Bagdadu i zostać kalifem w miejsce kalifa. Akcja toczy się w baśniowym Bagdadzie, ale przenosi się też do alternatywnych czasów i miejsc, co daje autorom szerokie pole do rozwijania żartów i satyry.
Główne wątki to intrygi Iznoguda, który nie cofnie się przed żadnym kłamstwem ani nawet zbrodnią, by zająć miejsce kalifa Haruna Arachida. Pomaga mu w tym jego oddany, choć naiwny sługa, Pali Bebe. Humor komiksu to mieszanka prostszych gagów i aluzji do współczesnych spraw, które często zrozumieją głównie starsi czytelnicy. Opowieści są bogate w pełne satyry dialogi, zbliżające się momentami do stylu rysunkowych prac Andrzeja Mleczki, które przez ironię i absurdy dodają komiksowi głębi.
Album ten, choć napisany po śmierci pierwotnego scenarzysty, René Goscinny’ego, utrzymuje ten sam absurdalny humor i komizm sytuacyjny, choć zdania są podzielone co do tego, czy nowi autorzy w pełni oddali ducha oryginału. Mimo że Jean i Nicolas Tabary starali się zachować styl poprzednika, fabuły niektórych historii mogą wydawać się bardziej chaotyczne.
Warstwa graficzna komiksu
Jak wspomniałem, uważam, że najsilniejszą stroną komiksu są dialogi. Mimo to, warstwa graficzna jest estetyczna i konsekwentna w swojej konwencji. Styl kreski wydaje się przyjazny młodszym czytelnikom – zarówno ze względu na prostotę rysunku, jak i żywą kolorystykę. Bohaterowie są przedstawieni w karykaturalny, kreskówkowy sposób: mają nieproporcjonalnie duże nosy, głowy i brzuchy, co dodaje komiksowi humorystycznego charakteru.
W komiksie znajdziemy również bogactwo emanatów – graficznych symboli umieszczanych wokół postaci lub przedmiotów, które pomagają wyrazić emocje, myśli, działania czy dźwięki. Takie elementy, jak gwiazdki przy postaci symbolizujące ból lub chmurki wyrażające złość, wzbogacają przekaz wizualny i dodają historii lekkości oraz komiksowego klimatu. W Iznogudzie szczególnie dużo jest kresek wokół głów bohaterów, symbolizujących ich intensywne myślenie. Jednak połączenie tych elementów z dużą ilością kadrów na stronie i rozbudowanymi dymkami może tworzyć lekki chaos, utrudniający czytelność. Sama dynamika scen i zachowanie bohaterów przywodzą na myśl szaloną energię klasycznych kreskówek, jak Tom i Jerry – co dla jednych może być ciekawe i zabawne, a dla innych zbyt intensywne.
Styl graficzny komiksu ma charakterystyczny, klasyczny rys. Brakuje tu gry światłem, a większość kadrów utrzymana jest w uproszczonej perspektywie 2D. Wiele scen ogranicza się do postaci z dymkiem na tle jednolitego koloru. Taki styl nadaje komiksowi klimat retro, który może przypaść do gustu miłośnikom starszych, tradycyjnych komiksów.
Iznogud. Przygody wielkiego wezyra Iznoguda. Tom 7 – opinia
Mam pewne wątpliwości co do tego komiksu. Przede wszystkim, styl rysunków wydaje mi się skierowany raczej do młodszych czytelników – kreska jest prosta, nieco karykaturalna, a mimika postaci przesadnie ekspresyjna. Również sposób wypowiedzi bohaterów często przypomina dziecięcy język: bohaterowie używają zwrotów takich jak „Cha cha cha”, a ich dialogi są pełne podniesionych głosów i wykrzyknień. Można by określić ten styl jednym słowem: ekspresjonizm. Wezyr Iznogud niemal zawsze krzyczy, jest postacią wyrazistą i pełną przesady, co może być atrakcyjne dla młodszych czytelników.
Z drugiej strony, w komiksie pojawiają się bardzo obszerne, długie dialogi, wypełniające całe dymki. Czasami miałem trudność z utrzymaniem uwagi, co może być jeszcze bardziej wymagające dla młodszych czytelników. Powstaje więc pytanie, do kogo właściwie skierowany jest ten komiks. Dla dorosłych może być nieco zbyt infantylny, natomiast dla dzieci – trudny do pełnego zrozumienia.
Może ten dysonans wynikać z faktu, że historie te powstawały jeszcze w latach dziewięćdziesiątych, a odbiorcy komiksów z tamtego okresu różnili się od współczesnych czytelników. Osobiście odbieram ten komiks jako ciekawą podróż w czasie – powrót do momentu, gdy komiksy miały jeszcze ten swój „klasyczny” charakter. Seria Iznogud jest znana i ceniona, a jej pierwsze tomy ukazały się jeszcze w latach sześćdziesiątych. To kawał historii…
Pomimo, że Iznogud nie zestarzał się najlepiej, to polecam ten komiks. Jest to popularna seria, którą każdy sympatyk komiksów powinien znać, a obcowanie z nią wiąże się z wyjątkowym uczuciem nostalgii.
Iznogud. Tom 7 – Informacje:
- Nazwa: Iznogud. Przygody wielkiego wezyra Iznoguda. Tom 7
- Wydawnictwo: Egmont
- Scenarzysta: Jean Tabary, Stéphane Tabary, Muriel Tabary-Dumas
- Ilustrator: Jean Tabary, Nicolas Tabary
- Tłumacz: Marek Puszczewicz
- Typ oprawy: twarda
- Data wydania polskiego: 2023
- Druk: kolor
- Ilość stron: 192
- Cena okładkowa: 99,99 zł
Opisał: Paweł Skarzyński
Fotografie: Paweł Skarzyński
Przeczytaj również: Kroma – opinie. Brutalna magia kolorów
Przeczytaj również: Sain Elme 2 – recenzja. Gdzie są żaby?
Przeczytaj również: Most Heksagon – recenzja komiksu science fiction
Przeczytaj również: Tango Integral I podróż po oceanie testosteronu
Przeczytaj również: Minecraft komiks – recenzja
Przeczytaj również: Trent. Historia konstabla na dzikim zachodzie
