Egzorcysta papieża – recenzja filmu. Strach się bać?

Jesień rozgościła się już w pełni, dni są coraz krótsze, szybko zapada zmierzch. Jak umilić sobie długie i chłodne wieczory? Może właśnie jakimś filmem? Horrorem na przykład? Od czasu do czasu dobrze jest się trochę pobać 🙂 Skoro to mamy już ustalone, to teraz ostatnie pytanie: czy są tu jacyś fani filmów z dreszczykiem? Jeśli tak, to bardzo dobrze się składa, bo na tapet biorę właśnie Egzorcystę papieża. Egzorcyzmy to wciąż popularny temat horrorów. Egzorcysta, Egzorcyzmy Emily Rose czy Opętanie to klasyka, którą zna chyba każdy. Jak na tle tych produkcji wypadnie Egzorcysta papieża i jaką historię nam opowie? Sprawdźmy.

Egzorcysta papieża – o czym jest?

Akcja filmu rozpoczyna się w momencie przybycia księdza do ofiary opętania. Zły duch zostaje wygnany za pomocą niekonwencjonalnych metod, a dusza nieszczęśnika ocalona. Za to na wielebnego spadają kłopoty – musi wytłumaczyć się ze swoich działań skostniałym purpuratom. Ojciec Gabriele, niczym ostatni sprawiedliwy, postanawia że będzie dalej kontynuował swoją misję i dostaje na to zgodę papieża. Udaje się więc z ratunkiem do kolejnego miejsca, które okazuje się, delikatnie mówiąc, spowite siłami zła, które bardzo chcą się wydostać. I jak się okazuje, już nie pierwszy raz. Egzorcysta musi stoczyć nierówną walkę z demonem, mając do pomocy nieco zagubionego, prowincjonalnego księdza Esquibela.

Film powstał na bazie pamiętników nieżyjącego już księdza Gabriele Amortha, który przez lata był głównym egzorcystą Watykanu. Inspiracje do scenariusza czerpano między innymi z jego książki Wyznania egzorcysty, w której zakonnik dzielił się swoimi doświadczeniami. Amorth w ogóle miał bardzo ciekawe życie, był w wojsku podczas drugiej wojny światowej, w późniejszym czasie należał do Chrześcijańskiej Demokracji. Mógł również pochwalić się znajomością z Ojcem Pio. Jego życie było naznaczone licznymi konfrontacjami z siłami paranormalnymi. W filmie dało się zauważyć, że oprócz realnej walki z diabłem, wielebny walczy również ze swoimi własnymi demonami, które nieomal go nie pokonują.

W roli duchownego Gabriele wcielił się Russel Crowe, aktor z górnej  półki, który  (na całe szczęście) pozwolił sobie na swobodą interpretację granej postaci. Moim zdaniem, udział Crowe’a podnosi produkcję klika poziomów wyżej, a to choćby ze względu na wprowadzenie sporej dawki humoru, którego na próżno szukać  w filmach o opętaniu. Ojciec Amorth zagrany przez Russela to taki typowo hollywoodzki fajny ksiądz, który jeździ włoskim skuterem, a po udanym wypędzeniu złego ducha wypija łyk napoju wysokoprocentowego z piersiówki noszonej obok krzyża. Reżyserii  tego obrazu podjął się Julius Avery, który odpowiada za takie filmy jak Operacja Overlord czy Samarytanin.

Jeśli chodzi o czas i miejsce akcji, to wydarzenia rozgrywają się pod koniec lat 80. ubiegłego wieku, a więc za pontyfikatu “naszego” papieża, którego zagrał Franco Nero – legenda włoskiego kina. Wydarzenia obejmują równolegle dwa miejsca: Watykan i Hiszpanię, a konkretnie opuszczone opactwo San Sebastian.W rolę pomocnika egzorcysty, czyli księdza Esquibela który jako pierwszy zostaje wezwany do opętanego domu w Hiszpanii, wcielił się Daniel Zovatto. Z początku wystraszony i gotowy uciec przy pierwszej lepszej okazji księżulek, przechodzi przemianę, aby na koniec zaskoczyć swoją odwagą. To właśnie on pomaga odkryć egzorcyście, że powód opętania jest dużo bardziej złożony, niż duchownym się wydawało i mają związek z tajemnicą ukrywaną od wieków przez Watykan. W zamian za to, Amorth naprędce szkoli młodego księdza jak radzić sobie z demonicznymi siłami. Duet tych dwojga jest niczym Batman i Robin lub mistrz i uczeń. A samo starcie wielebnego z demonem przypomina bitwy rodem ze Star Wars.

Jak Egzorcysta papieża wypada na tle innych produkcji o tej tematyce? Ano tak, że praktycznie nie ma w nim nic, czego byśmy nie znali.  Jest motyw opętanego dziecka, nawiedzony klasztor, lewitujące przedmioty czy trochę krwi. Czyli same bezpieczne i sprawdzone motywy, okraszone efektami specjalnymi niczym z filmu fantasy – zwłaszcza w ostatnich scenach seansu. Nie nazwałabym tego filmu strasznym ale  straszącym. Bo jednak jakieś elementy horroru można wymienić – uważam, że broni się przede wszystkim lokacja głównych wydarzeń. Stary, nieco zniszczony klasztor z podziemiami dobrze pasuje do rozgrywających się tam wydarzeń. Od razu czuć, że to terytorium demona i nie spotka nas tam nic dobrego. Ścieżka dźwiękowa również ma u mnie plusa. Za soundtrack do filmu odpowiada Jed Kurzel.

Egzorcysta papieża– czy warto obejrzeć?

Powiem tak: jeśli wobec filmu nie ma się kompletnie żadnych oczekiwań, bo po prostu chcesz coś obejrzeć to Egzorcysta papieża jest dobrym wyborem. Owszem, są momenty, które mogą lekko podnieść ciśnienie, ale szybko mijają, bo akcja toczy się nieco chaotycznie i o wiele więcej energii trzeba zużyć na skupienie się. Uważam jednak, że film może się podobać, jeśli nieco obniżmy swoje oczekiwania co do oczekiwań odnośnie gatunku jakim jest horror. Ja ze swojej strony polecam, bo całkiem dobrze bawiłam się podczas seansu, czego i wam życzę. 🙂

Egzorcysta papieża – obsada

• Ojciec Gabriele Amorth- Russel Crowe
• Ksiądz Esquibel- Daniel Zovatto
• Julia Vasquez- Alexandra Essoe
• Henry Vasquez- Peter DeSouza – Feighoney
• Amy Vasquez- Laurel Mardsen
• Papież- Franco Nero

Opinia: Agata Rosińska
Foto: Oficjalny funpage filmu

 Przeczytaj również: Top 10 horrorów, które warto znać
 Przeczytaj również: Znachor po raz trzeci na ekranie- czy sprawdziły się czarne scenariusze
 Przeczytaj również: Dom Slaughterów cz.1 -sprawdź, kto zabija potwory
 Przeczytaj również: Mroczne opowieści – recenzja komiksu
 Przeczytaj również: Tajemne rysunki – lekko o ciężkim temacie
 Przeczytaj również: Duchy nocy świętojańskiej – 15 opowiadań grozy