Przyjęcie roli w produkowanym przez długie lata serialu bardzo często skutkuje zaszufladkowaniem jako aktora jednej roli lub też określonego rodzaju postaci. Jednak Andrzej Grabowski umiejętnie uniknął losu, który przypadł w udziale wielu jego kolegom po fachu i dał się poznać nie tylko jako wszechstronny aktor, ale artysta w ogóle.
Andrzej Grabowski – życie
Przyszły Aktor urodził się w 1952 roku w Chrzanowie, jako syn Łucji i Bolesława. Wychowywał się natomiast w Alwerni, której honorowym obywatelem został wiele lat później. Ma dwóch braci Mikołaja (aktora i reżysera) oraz Wiktora (inżyniera, zm. w 2019 r.). W 1969 roku rozpoczął studia teatralne w Krakowie, w trakcie których występował w kabarecie Janusza Rewińskiego „FIUT”, a także miał okazję zadebiutować na małym ekranie niewielką rolą w serialu „Odejścia, powroty”.
Po ukończeniu studiów rozpoczyna pracę w tarnowskich teatrze, gdzie zostaje po raz pierwszy doceniony za rolę Belusa w „Przepraszam, czy tu biją” i w 1977 roku otrzymuje nagrodę SPATiF dla Młodych Aktorów. Rok później wiąże się z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. W latach 80. występuje również w klubie „Feniks” jako kabareciarz. W 1989 roku otrzymuje rolę w filmie „Kapitał, czyli jak zrobić pieniądze w Polsce”. Olbrzymią popularność przynosi mu natomiast rola Ferdynanda Kiepskiego w znanym serialu „Świat według Kiepskich”. Przez kolejne dekady będzie silnie utożsamiany z tą postacią, nie przeszkodzi ona mu jednak w dalszej karierze i otrzymywaniu innych ról, nie tylko komediowych.
Andrzej Grabowski i jego role
Na swoim koncie ma dziesiątki ról serialowych i filmowych. Pierwsza z nich to Edward Marecki we wspomnianym już serialu „Odejścia, powrotu”, natomiast jego pierwsza rola filmowa to Stefan Sapieja w filmie „Kapitał, czyli jak zrobić pieniądze w Polsce”. Grał również w takich znanych produkcjach, jak „Pułkownik Kwiatkowski”, „Boża podszewka”, „Kariera Nikosia Dyzmy”. Bez wątpienia do głośniejszych produkcji należą filmy Patryka Vegi „Pitbull” i jego kontynuacje, w których Andrzej Grabowski wcielał się w Jacka Goca „Gebelsa”. Współpraca z tym reżyserem zaowocowała również rolami w „Służbach specjalnych” i „Polityce”.
Wspominany już wyżej „Świat według Kiepskich” nie był jego jedyną wieloletnią rolą serialową, bo grał również w telenoweli „Złotopolscy” w latach 2004-2010, a także kilku innych serialach. Ponadto Grabowski jest również aktorem dubbingowym, użyczając swojego głosu do polskich wersji językowych takich filmów jak „Kurczak Mały”, „Toy Story 3”, oraz w trzech częściach przygód Harry’ego Pottera jako Alastor Moody („Czara Ognia”, „Zakon Feniksa” oraz „Insygnia Śmierci”).
Poza kamerami
Pod względem aktorskim Andrzej Grabowski realizuje się również (a może raczej przede wszystkim?) na deskach teatrów. Tam dał się poznać m.in. jako Argan w sztuce Moliera „Chory z urojenia”, a także jako Prezydent Bartłomiej Czop w „19. Południku” – sztuce Teatru Telewizji napisanej i wyreżyserowanej przez Juliusza Machulskiego. W samym Teatrze Telewizji zagrał ponad 40 ról.
Opisane wyżej występy sceniczne dotknęły już sfery dużego i małego ekranu, kabaretu oraz aktorstwa teatralnego. W ubiegłej dekadzie nagrał łącznie trzy płyty, a trzy znajdujące się na nich utwory miały okazję znaleźć się na Liście przebojów Programu Trzeciego. W 2010 roku ukazała się płyta „Mam prawo… czasami… banalnie”, a w 2013 „Cudne jest nudne”. Jak do tej pory dorobek śpiewaczy Andrzeja Grabowskiego wieńczy płyta z 2019 roku zatytułowana „Pechy i peszki”.
Bez wątpienia Andrzej Grabowski należy do czołowych postaci polskiego kina. Nie poprzestając jednak na tym, doskonale sprawdza się także na deskach teatru, scenach kabaretowych, a wreszcie, przy całym podziwie dla tak rozlicznych talentów, znajduje jeszcze czas na karierę piosenkarską. Przy tak szerokim zaangażowaniu artystycznym i talentach o wiele mniej dziwi jego popularność wśród fanów, która zdecydowanie wychodzi daleko poza granice wytyczone przez Ferdka Kiepskiego.
Przeczytaj również: Michał Bajor – 50 lat minęło
Przeczytaj również: Michał Wiśniewski – barwny ptak polskiej muzyki rozrywkowej
Przeczytaj również: Kayah – ikona polskiej muzyki
Przeczytaj również: Agnieszka Chylińska od ONA do solowego sukcesu
Zdjęcia wykorzystane w artykule pochodzą z Wikipedii