"Najskrytsza pamięć ludzi "- Recenzja

Młody, senegalski pisarz próbujący odnaleźć swój głos natrafia na fragment legendarnej powieści “Nieludzki labirynt” autorstwa T. Elimena z 1938 roku.
Zarówno powieść jak i jej autor są owiani tajemnicą, za którą główny bohater zaczyna podążać – tak zaczyna się jego niezwykła podróż -wraz z Dieganem przemierzamy nie tylko Paryż, ale również Argentynę i Senegal, w tym czasie młody pisarz przeżywa wiele niezwykłych sytuacji, poznaje na swojej drodze wyjątkowych ludzi uczy się, że aby pisać najpierw trzeba zacząć naprawdę żyć.

“Najskrytsza pamięć ludzi” to powieść szkatułkowa- powieść w powieści. Znajdziemy tu także pamiętniki, elementy powieści erotycznej i filozoficznej oraz śwetnie przedstawiony temat postkolonializmu.
W zależności od tego, na czym skupimy uwagę – o tym będzie “Najskrytsza pamięć ludzi”

O poszukiwaniu siebie jako artysty i jako człowieka. O szukaniu odpowiedzi na te najtrudniejsze pytania. O roli, jaką ma odgrywać literatura w naszym życiu, albo to może my odgrywamy rolę w życiu literatury?
Bo w tej historii to bohater jest prowadzony przez powieść, nie odwrotnie. Pozwala się jej ponieść, nie wiedząc, dokąd go doprowadzi. Może nie ma wystarczająco dużo do stracenia, by się bać?

Faye podąża śladami swojego mistrza- pisarza, który stworzył dzieło – wyraziste, porywające, docierające do najgłębszych zakątków duszy – tego właśnie pragnie bohater lektury. Jak do tej pory udało mu się wydać książkę, której sprzedał jedynie kilkadziesiąt egzemplarzy. ”
“A przecież tysiąc sto osiemdziesiąt dwie osoby zalajkowały post umieszczony przeze mnie na Facebooku, anonsujący rychłą publikację książki. Dziewięćset dziewiętnaście osób zostawiło komentarz. „Gratulacje!” – komentuje.

Czy nie jest to symbol naszych czasów?

Choć temat wpływu mediów społecznościowych na życie w obecnych czasach i postrzeganie rzeczywistości został już mocno wyeksploatowany, to Sarowi udaje się go opowiadać nie banalnie, wpłata go między wiersze swej historii, nie narzucając czytelnikowi jedynego, słusznego kierunku odbioru i skupienia uwagi.

Lektura “Najskrytszej Pamięci Ludzi” Jest równiej dostkonałą podróżą. Mamy okazję przechadzać się ulicami artystycznego światka Paryskiego, ale również podarować wraz z bohaterem po innych londach w poszukiwaniu…no właśnie, czego?

Lektura składnia do refleksji, ale również czaruje, wciąga nas w w mroczne miejsa, w które udajemy się wraz z autorem.
Mohamed Mbougar Sarr doskonale łaczy w swej powieści wiele wątków, bardzo subtelnie posługując się subtelnym sarkazmem, który mnie urzekl w “Najskrytszej pamięci ludzi”

Mohamed Mbougar Sarr, ten senegalski “młody, obiecujący pisarz” na pewno jeszcze nas czymś zaskoczy. Choć może nie lub tego określenia równie mocno, jak bohater jego powieści 🙂

Recenzja: Kalina Pajor

Zdjęcie główne: Empik

Przeczytaj również: Beksiński w Lublinie. Relacja z wystawy
Przeczytaj również: Matkość – „Wszystkie jesteśmy mikrokosmosami i nosimy w sobie trzęsienia ziemi”
Przeczytaj również: Relacja z wystawy Immersive Garden w ramach Festiwalu Sztuki Cyfrowej Patchlab
Przeczytaj również: „No cóż, pustki w kieszeni, trzeba mordy malować” – parę słów o Witkacym